11

Witam, dzisiaj tylko tu ale zapraszam na drugi blog, na którym coś pojawi się w weekend. A wasze blogi też przeczytam w piątek bo nie mam sił po 8 godzinnym czytaniu książki hahaha:D

www.nosotros-tres.blogspot.com

&&&

Dzisiaj był dzień wolny od zajęć z czego się bardzo cieszyłam i dlatego spałam do południa, a po tym od razu zjadłam śniadanie a raczej obiad i usiadłam sobie do pianina. Zaczęłam coś tworzyć i wtedy zobaczyłam przed sobą list zaadresowany do mnie więc się zdziwiłam i to nie mało. Ale jednak wzięłam go do ręki i otworzyłam pod czujnym okiem mojej mamy i wypadła na moje kolana karteczka "Jeśli dasz mi szansę przyjdź o 16 tam gdzie ostatnio. Będę czekał :)". Byłam nieźle zdziwiona, ale nie ma się co dziwić... jednak spojrzałam jeszcze do koperty i zobaczyłam kolejną kartkę na której był wiersz. Dlatego od razu zaczęłam czytać a brzmiał on tak:

Li to fajna jest dziewczyna

delikatna jak ptaszyna.

Drugiej takiej nie znajdziecie

nawet w każdym epitecie.

Ach gdyby tylko zobaczyła

i się ze mną nie droczyła,

że to na niej mi zależy

i odmawiam sto pacierzy,

żeby mnie zauważyła

w pocałunku się złączyła.

O jej ustach ciągle marzę

i uczuciem pięknym darzę.

Dla uśmiechu oddam wszystko

chce by była mą artystką.

Nie powiem, ale mnie trochę tym zdziwił jak i poruszył. Nikt nigdy nie napisał mi wiersza i też trochę nie wierzyłam, że to on. Ale do tego kompletnie nie wiedziałam co mam zrobić. Czy iść czy nie, dlatego miętosiłam kartkę o spotkaniu w dłoni.

• I?
• Co?
• No co, co? Jak wiadomość?
• Nie wiem
• Jak to nie wiesz?
• Chce się spotkać.
• Aj pokaż to... – i mi wyrwała i czytała – No, no. Ma chłopak talent albo zawróciłaś mu ostro w głowie
• I co ja mam zrobić?
• Kochanie...nie mogę cię zmusić. Musisz posłuchać serca nie matki
• Ale ja się boję.
• Czego skarbie?
• No bo on jest doświadczony, inny. A ja go uderzyłam zębami – i spaliłam buraka
• Li... – i mnie przytuliła – Jemu to nie przeszkadza.
• No tak może się śmiać.
• Z czego?
• No bo jak go uderzyłam to się zaśmiał
• Może chciał cię rozluźnić?
• Ja nigdy tego nie robiłam
• To nie skreśla cię abyś była szczęśliwa
• Myślisz, że mu nie przeszkadza?
• Skarbie...jeśli by mu przeszkadzało to by ci napisał wiersz?
• Jak to on napisał
• Na pewno tak
• Ale... jest za dwadzieścia
• Pewnie tam jest – uśmiechnęła się - Ale ty masz wybór...
• Mam wszystko w praniu
• Jesteś mądra więc podejmiesz najwłaściwszy wybór – i dała mi buziaka w policzek

Jedynie poszłam na górę i miałam ogromny mętlik w głowie. Kompletnie nie wiedziałam co mam robić w dodatku czas wcale nie działał na moją korzyść, dlatego usiadłam na łóżku i myślałam. Ale kiedy było za pięć to się ubrałam i wyszłam z domu idąc w stronę parku. Wiedziałam, ze się spóźnię i wiedziałam, ze mogę już go nie spotkać. Ale jednak stał i chodził to w jedną to w drugą stronę, dlatego schowałam się za krzakiem jak jakaś maniaczka. Kiedy dotarło do mnie, że zachowuje się jak małolata a nie pełnoletnia dziewczyna to wzięłam się w garść i poprawiłam. Szłam w jego kierunku i coraz bardziej chciałam zawrócić. Na dodatek on usiadł na ławce i dopiero wtedy zobaczyłam, ze ma różę. Ale jednak stanęłam obok ławki i wtedy zerknął kątek oka.

• O jesteś.
• Yhym... – a on wstał i widziałam nadzieję w jego oczach i czemu on musi być taki duży! - Dziękuje za wiersz.
• Nie ma za co...natchnęło mnie
• Ciebie?
• Dziwne prawda?
• Nie, możesz mieć ukryty talent
• Czy ja wiem...było trudno z rymami ale dałem radę
• Ładny. – i wytarłam dłonie bo mi się strasznie pociły jak nigdy!
• Dziękuję...a! To dla ciebie – i podał mi różę
• Dziękuje. – i ją od niego wzięłam i powąchałam na co się do mnie uśmiechnął - Ale tak na prawdę nie wiem co tu robię – i usiadłam na ławce
• Nie wiesz?
• Boję się
• Czego? – i sam usiadł
• Bo ty jesteś doświadczony ja nie. Nie chce mieć od razu złamanego serca, w dodatku ty się ze mną zanudzisz. Jesteś rozrywkowy a ja wiecznie siedzę w domu...
• Taka mi się podobasz. – uśmiechnął się i złapał mnie za dłoń na co od razu poczułam ciepło i było mi wstyd, że mam mokre dłonie
• Na prawdę? I nie przeszkadza ci to, że się peszę za każdym razem, jestem cicha?
• Oczywiście że nie
• Dziwny jesteś.
• Może.
• I byś się wszystkim pochwalił? – i się bawiłam kwiatkiem
• Nie jestem z tych którzy się chwalą
• I na prawdę się modlisz?
• Tak jakby
• Jakby?
• Nie wiem czy można to nazwać modlitwą
• Aha
• Po prostu w duchu prosiłem żebyś mi dała szanse
• Dlaczego tak ci zależy?
• O jej ustach ciągle marzę i uczuciem pięknym darzę
• Podobają ci się moje usta i masz z nimi wizje erotyczne?
• Nie, nie. To była metafora ale chyba się nie udała - podrapał się po głowie - Ale chodziło o to że lubię cię całować i mi się bardzo podobasz
• Pocałowałeś mnie raz i nie udanie
• Mi się podobało...masz słodkie usta
• Na prawdę? – a on pokiwał głową - I to sprawia, że jesteś dziwny ale fajny
• Miło to słyszeć. – na co się uśmiechnęłam - Śliczny masz ten uśmiech
• Dziękuje
• Nie masz za co. Ale na prawdę cieszę się że jednak przyszłaś
• Myślałam, ze już nie będziesz bo trochę spóźniłam się
• Czekałem – na co się uśmiechnęłam i złapał za moją dłoń i splótł ją z moją - Czyli jesteś już moją artystką
• Wychodzi na to, że tak

I wtedy poczułam delikatnie jego usta i mnie pocałował co odwzajemniłam modląc się aby go nie ugryźć albo nie uderzyć. Tylko, że on dalej mnie całował delikatnie na co powoli się rozluźniałam i czułam motylki w brzuszku na co mnie mocno do siebie przytulił a ja kompletnie nie wiedziałam co mam robić z rękami, ale on położył je na swoich ramionach. I całował mnie dalej, ale poczułam jego język na swoich wargach więc się odsunęłam delikatnie, ale on jedynie się do mnie uśmiechnął co odwzajemniłam.

• W porządku?
• Tak – na co pogłaskał mnie po policzku więc się uśmiechnęłam i mnie objął na co przytuliłam się do jego ramienia i mnie pocałował w czoło i bawiłam się różą
• Podoba się?
• Tak
• Kwiaciarka chciała mnie nią zabić
• Dlaczego? – i na niego spojrzałam
• Bo nie mogłem się zdecydować
• Lubię róże, tulipany i stokrotki
• Trafiłem.
• Tak, ale nie trzeba było
• Trzeba. A...będę musiał dalej pisać wiersze?
• Nie
• Jak mnie natchnie to napisze
• Dobrze
• Ale piosenki nie da się do tego dać co nie?
• Może się coś wynaleźć, jakiś krótki podkład na pianino
• Ooo
• Znaczy to nie było pod publikę a dla ciebie
• Rozumiem
• Zresztą nic nie robię pod publikę...gram dla siebie, z tobą też chce być dla siebie a nie innych
• To dobrze bo ja nie chce aby mnie wytykali palcami albo coś.
• Nie będą – i dał mi buziaka w policzek na co się uśmiechnęłam - No i ten uśmiech mi się bardzo podoba
• Daj spokój – i się od razu speszyłam

A Raul mnie pocałował na co zamruczałam i odwzajemniłam pocałunek. Tylko, że przez cały czas mnie całował więc się przekręciłam trochę na bok bo było mi nie wygodnie. Ale jedynie się ode mnie odsunął i uśmiechnął co odwzajemniłam. I wtedy pocałował mnie odważniej czym mnie zaskoczył, ale jednak odwzajemniłam i poczułam delikatnie jego język na co się znowu odsunęłam delikatnie, ale Raul nie przestawał mnie całować. Tym razem dalej delikatnie.

• I jak myślisz? Dalej jestem inna liga?
• Myślę, że zawsze będziesz
• A ja myślę ...hmm... że lubię jednak łamać zasady
• Zasady?
• Że inna liga
• Zawsze będziesz, bo zawsze będziesz otwarty na wszystkich, pewny siebie
• Z śliczną dziewczyną u boku
• A teraz ja będę wracać do domu.
• Odprowadzę cię

Więc wstałam z ławki i się poprawiłam. Raul również wstał i od razu złapał mnie za dłoń i tak wracaliśmy do domu. Szliśmy powoli bo nigdzie nam się nie spieszyło, aż w końcu doszliśmy pod mój dom i stanęliśmy w takim miejscu, że nie było nas widać bo moja mama pewnie w oknie czatuje.

• Więc ja się nie ryje na ciasteczka bo pomyślisz że na tym mi tylko zależy
• Ciastek nie ma
• To się zapowiem – zaśmiał się
• Na walentynki zawsze są
• Zapamiętam.
• No ale ja idę.
• Idź, idź. Pa – i mnie pocałował na co mruknęłam pa i odwzajemniłam buziaka - Twoja mama patrzy
• Stoimy w takim miejscu, że nie widzi
• Aha. To żeby nie spadła z tego parapetu – na co się zaczęłam śmiać
• Pa. – i ruszyłam do domu na co mi jeszcze pomachał i weszłam do środka a moja mama jakby nigdy nic odpinała czystą firankę – Czubek – rzuciłam do niej
• Coś mówiłaś kochanie?
• Tak, mówiłam że powinnaś się zbadać u psychiatry
• Dlaczego?
• Kurcze kochanie ze strychu też nie widać. – i ze schodów schodził mój tato - Ups.
• Ty to zawsze musisz palnąć – i zrobiła groźną minę
• Heh za co mnie tak skazali
• Ale opowiadaj!
• Ale co?
• No wszystko – i mnie pociągnęła do salonu a ja na nią spojrzałam jak na wariatkę - No córcia!
• No co?
• No mów....
• No dałam mu szansę
• Brawo.
• Coś jeszcze?
• Jak całuje?
• Kochanie! – od razu zareagował mój tato na co się zaśmiałam pod nosem
• Oj no...to jej pierwszy chłopak
• I mam nadzieję, że jej nie macał.
• Nie, kiedy wpychał się z językiem to się odsuwałam
• Moja córcia – uśmiechnął się do mnie co odwzajemniłam
• Heh...jesteście tacy sami
• Niech chłopak wie, że musi się postarać. Kochanie ty się nie dałaś nawet na pierwszej randce pocałować
• No cóż...były inne czasy
• I mi się one podobały – a ja wstałam cichaczem i chciałam uciec
• A ty dokąd młoda damo?!
• No do pokoju?
• Włóż róże do wody
• Wiem – na co się do mnie uśmiechnęła – Mogę iść?
• Idź.

Więc zadowolona poszłam na górę gdzie od razu nalałam do wazonu wody i postawiłam różę na biurku w widocznym miejscu i uśmiechnęłam się sama do siebie.