8

I mamy kolejny rozdział. W swoim czasie będą romanse haha a nie od razu ma się rzucać w ramiona Raula bo myr jest. A tak poza tym to wczoraj dzięki Raulowi, Zaragoza zdobyła puchar <3 Nawet nie wiecie jak pisnęłam głośno kiedy przeczytałam, że w karnych zdobył gola i to jeszcze mu wcześniej to wywróżyłam hahaha. A trzeba zaznaczyć, ze grał przeciwko Alvaro!:D i jak pech to pech, nigdzie relacji nie było.

***


Przez trzy dni nie byłam w szkole bo niestety zaatakowała mnie choroba, dlatego pojawiłam się dopiero w czwartek i byłam ciekawa czy zostały już oddane wypracowania. Nie wiem czy dostanę pozytywną ocenę bo jednak trochę krótko napisałam bo aż na jedną stronę, ale wolałam pisać prawdę. Dlatego przez cały czas dogadywałam się z nauczycielami kiedy mogę zaliczyć kartkówki bądź sprawdziany, które były przez te trzy dni i nadszedł czas literatury. Z tego co się dowiedziałam to nie oddał wypracowań więc pewnie ten czas nadejdzie. Dlatego usiadłam sobie na moim miejscu i czekałam. Ale nie musiałam długo bo lekcja się zaczęła i postawił na środku tablicę na której było coś napisane.

• A więc byłem w niemałym szoku widząc, że wszyscy oddali prace i dlatego postanowiłem się trochę pobawić i każdą oceniałem i mam kilka kategorii. A więc zacznę od tych złych gdzie tylko za jedno wypracowanie dam negatywną ocenę a za drugie nic. Więc o to kategorie. Największy błądnik, czyli ktoś kto za dużo błędów zrobił i plagiator. To ktoś kto przepisał wypracowanie. A jeśli chodzi o najlepsze kategorie to te osoby dostaną oceny celujący. I tak o to są takie kategorie: najlepszy pisarz, debiut roku, najzabawniejsza historia i najlepszy ortografik.
  
• Ciekawe czy dostanę jakąś nagrodę – zaśmiał się Andres wiec się sama uśmiechnęłam
  
• Więc zacznę od najgorszych, jeśli chodzi o błędy to wygrał Jose i musisz trzymać się zasad i więcej czytać bo historia ciekawa. A o plagiat... tutaj wygrała Martina, która przepisała pracę od Lisy i nic nie zmieniła nawet. Dlatego dostajesz niedostateczny bo to mi się nie podobało.
  
• A ci najlepsi?
  
• Więc zacznę od tego, że niektóre prace mnie zaskoczyły i dlatego postanowiłem trochę odczytać. Dlatego zacznę od końca, a więc najmniej błędów zrobiła Lisa z czego jestem zadowolony bo może śmiało iść na konkurs ortograficzny. Jeśli chodzi o najzabawniejszą historię to – i rzucił Adanowi i Andreasowi cukierki – Moje dzieci się nieźle uśmiały jak to czytały.
  
• Ha! I mam cukierka. – zaśmiał się Andreas
  
• A teraz dwie najlepsze kategorie. Jeśli chodzi o debiut roku to nie powiem, ale wypracowanie mnie zaskoczyło i to bardzo. Nie spodziewałem się, że ta osoba napisze coś takiego i szkoda, że nie miał więcej atrakcji a raczej możliwości pokazania drugiej osoby w jeszcze lepszym świetle. I tą kategorię zdobywa Raul. – na co ten zaczął się jąkać a reszta się śmiała z jego towarzystwa – A co się tyczy pisarza. Miałem kilka ciekawych historii, ale postanowiłem nagrodzić Lieke – że co?! – Ponieważ napisała prawdę, nie zmyślała, nie naciągała. Napisała to co myśli i za szczerość postanowiłem ją nagrodzić, chociaż napisała zaledwie jedną stronę. Gratuluje, a teraz może przeczytam te dwie prace bo jako jedyni napisali dwie odrębne historie, dwa dni. Będziecie mieli możliwość poznania dwóch różnych osób. Zacznę może od Raula zgadzasz się?
  
• Eee ... wolę nie. Nie pisałem pod publikę
  
• A szkoda, ale jeśli nie chcesz to nie będę zmuszać. A i gratuluje świetnego koncertu Lieke w sobotę. – i się do mnie uśmiechnął co odwzajemniłam – A ty, zgadzasz się?
  
• Tak.
  

Więc wujek zaczął czytać a o dziwo reszta słuchała i byłam ciekawa jaka będzie reakcja na taką treść:
Moim partnerem na cały dzień w szalonym pomyśle był Raul Goni. Nie byłam do tego pomysłu nastawiona pozytywnie, ale pomyślałam że warto dać szansę. W końcu czasem z czegoś da się wynaleźć jakieś plusy. Tak też szłam na spotkanie z moim klasowym kolegą i partnerem w projekcie nastawiona w jakimś stopniu nawet dobrze. Chciałam zobaczyć czy jest on inny niż na co dzień w tłumie.
Najpierw zabrał mnie na stadion, załatwiając jakieś sprawy pokazał mi miejsce na którym przebywa częściej niż w szkole. Jak wiadomo Raul jest piłkarzem i piłka to całe jego życie od małego. Jest to jego pasja i to się w nim akurat ceni... że ma jakąś pasję, której poświęca się w całości. Po tym zabrał mnie do knajpki w której zawsze świętuje zwycięstwa. Dowiedziałam się, że siedzi na samym końcu w kącie tylko dlatego, że zazwyczaj jest to głośna ekipa. To wtedy doszło do mnie, że przed sobą mam kogoś kto jest luzackim chłopakiem, dusza towarzystwa i nie da się tego nie zauważyć nawet w szkole. Ma dwóch najlepszych kumpli a nawet można ich nazwać przyjaciółmi. Zawsze trzymają się razem, razem psocą, grają i spędzają piątek na kopaniu piłki. Więc niestety musiałam zakłócić ta tradycje i to ja z nim spędziłam piątkowy dzień na pokazywaniu mojego dnia.
Na tym zakończę bo nie widzę sensu w pisaniu długiego wypracowania w którym po zmyślam. Miałam pisać prawdę więc piszę. Raul Goni na co dzień, gdzie nie ma szkoły niczym szczególnym się nie różni. Nawet ja, ktoś kto poznał go niecały miesiąc temu i w dodatku jest z innej ligi nie zauważyłam niczego innego niż moi koledzy w szkole, w klasie. Jest taki jacy zawsze są "sławni" w klasie. A i kazał mi dodać, że uwielbia spędzać czas z siostrą... więc chyba to jej powinniśmy zapytać jaki jest, ale myślę, że by powiedziała to samo. Bo Raul Goni nie ma dwóch twarzy. Jest jedna i taką właśnie widzimy każdego dnia i myślę, że nawet kiedy spotka się ten rocznik po kilku latach na zjeździe absolwentów to każdy będzie wiedzieć kim ten chłopak jest. Bo kogoś kto jest tak otwarty i wesoły jak on na zawsze zostaje zapamiętany.


Spojrzałam na klasę, ale byłam lekko speszona jak na mnie spojrzeli.

• Więc tak o to napisała Lieke, niestety nie poznamy jak wyglądał jej dzień a szkoda. No ale mam nadzieję, że praca się wam podobała. A teraz przepiszcie zadanie domowe z tablicy i życzę miłego dnia.
  

Więc zaczęłam pisać i kiedy skończyłam to się zaczęłam pakować i dostałam swoją pracę do ręki wiec się uśmiechnęłam. I zadowolona, że lekcje się skończyły ruszyłam sobie w stronę wyjścia i wyciągnęłam swojego I-poda i usłyszałam jak ktoś za mną idzie i woła.

• Li? – wiec się odwróciłam i zobaczyłam Raula – Gratuluje.
  
• Za co?
  
• Za to że mimo iż miałaś nudny przykład udało ci się napisać dobre wypracowanie
  
• Napisałam prawdę.
  
• Wiem dlatego mnie dziwi że mu się spodobał mój opis
  
• Powiedział, nagrodził mnie za szczerość a nie na naciąganie jak to inni robili. Ale tobie gratuluje debiutu
  
• Heh...też pisałem całą prawdę
  
• Dlatego cię nagrodził.
  
• Nie masz za złe że nie chciałem żeby przeczytał?
  
• Twoja praca, twoje zdanie. Ja nie miałam nic przeciwko temu aby czytał bo nie wstydzę się swoich prac a raczej swoich słów.
  
• Ja też nie ale...opisałem cię taką jaką widzę cię ja. A ten obrazek chce zachować dla siebie – uśmiechnął się do mnie
  
• Rozumiem
  
• To dobrze. Nie chciałem żeby było ci przykro bądź coś...
  
• Eee tam. Każdy ma o mnie inne zdanie i to szanuje. Zresztą jakby mnie to interesowało zawsze się mogę zapytać wujka coś za głupoty wypisałeś
  
• A proszę bardzo. Ty możesz przeczytać i to nie głupoty a sama prawda
  
• Zachowaj to dla siebie, nie potrzebuje tego.
  
• Dobrze.
  
• To wszystko?
  
• Tak...i czekam na odpowiedź co do spaceru bo pamiętam
  
• Dam ci znać, na razie mam dużo roboty
  
• Rozumiem
  
• Coś jeszcze czy mogę już iść?
  
• Możesz.
  
• No to do jutra.
  
• Pa. – i puścił mi oczko
  

Jedynie się odwróciłam na pięcie i z muzyką na uszach wróciłam do domu gdzie nikogo nie było więc miałam czas dla siebie. Dlatego od razu przystąpiłam do nauki bo czekał mnie jutro ciężki dzień bo musiałam odrobić zaległości i jeszcze miałam kolejny sprawdzian więc nie było za ciekawie. Ale jednak kiedy wieczorem się z tym wszystkich uporałam to zeszłam na dół do salonu i zaczęłam grać na pianinie i pisać sama wiersz. Zabawne, ale ta mała istotka która napisała zabawny wierszyk zainspirowała mnie i sama chciałam coś takiego zrobić. Dlatego napisałam kawałek ale nie mogłam przebrnąć dalej i dlatego szukałam inspiracji w muzyce. I w tym pomógł mi Fran, który był naszym zespołowym specem od tego i tak o to powstała muzyka i ja kończyłam wiersz. Ale jednak i tak grałam swoje stare kawałki, aby je dopracować do perfekcji bo zbliżał się nasz kolejny koncert. Ale długo nad tym nie posiedziałam bo do domu wrócili rodzice i we trójkę jedliśmy kolację i tato oczywiście musiał mi pogratulować nowej nagrody na lekcjach bo mój wujek jak zawsze musiał się pochwalić. Ale jednak pozmywałam i wróciłam do siebie na górę do pokoju i zmieniłam sobie opis na fejsie i do tego na msn i zadowolona odpisałam na e-mail. Kiedy spojrzałam na zegarek i zobaczyłam, że jest już późno to przebrałam się w piżamkę i zakopałam pod moją kochaną pościel i odpłynęłam do krainy marzeń o których nikomu nie mówiłam.